Maternity & Labor Ward

Wat een onbeschrijflijk gevoel...

Toch wil ik het graag met jullie delen, so i give it my best shot.

De 2 weken op de maternity en labor ward zitten er al weer op. Deze afdeling heeft zijn charmes te danken aan alle pasgeboren baby'tjes! Ik heb deze 2 weken veel gezien op het gebied van bevallingen, vaginale bevallingen maar ook mochten wij aanwezig zijn bij 3 keizersnedes.

De maternity en labor ward zitten samen in een apart blok van het ziekenhuis. Ook hebben ze een eigen theater (operatie kamer) maar deze was helaas buiten gebruik, alle keizersnedes werden nu uitgevoerd op de algemene operatie kamer. De maternity ward is ingedeeld in verschillende zalen. Zo heb je de "high risk" zaal, daar liggen vrouwen met complicaties voor of na de bevalling. Op zaal A (13 bedden) liggen de moeders met hun baby's na de bevalling, deze zaal word gevuld met het gehuil en vrolijke baby geluidjes van alle kindjes. Het bijzondere van deze zaal vind ik dat de oma's voor alle baby's zorgen en voor alle nieuwe moeders. Ze lopen weg bij hun eigen dochter als er aan de andere kant van de zaal een baby huilt, en ze geven maar al te graag tips als er iets niet lukt met het aanleggen van het kind aan de borst. Op zaal C (13 bedden) liggen de vrouwen die nog moeten bevallen. In tegenstelling tot zaal A is het op deze zaal heel rustig, de meeste vrouwen liggen te slapen en wachten rustig af tot het hun beurt is om richting de labor ward te gaan. Op de labor ward staan 7 bedden. Tussen de bedden hangen douche gordijnen, deze zorgen voor privacy en ze zijn makkelijk schoon te maken. Op het aanrecht ligt onder de warmtelamp een verschoonmat waar de pasgeboren baby'tjes op worden gelegd na de bevalling. Het is grappig om te zien dat de baby'tjes "wit" geboren worden, het pigment is nog niet voldoende ontwikkeld waardoor ze dus nog zo wit zijn, door de 1e weken heen worden ze steeds zwarter. Vooral de handjes en de voetjes zijn erg wit, nog witter dan mijn zongebruinde huid. Op het matje word de zorg voor de baby geleverd. Zo word het bloed en vruchtwater van de baby's afgeveegd, daarna worden ze ingevet met vaseline zodat ze de warmte bij zich houden. Verder krijgen ze "eye treatment" zalf in hun ogen gesmeerd, dit zorgt ervoor dat de ogen weer mooi schoon worden na dat er eventueel wat vruchtwater in is gekomen. Nadat de luier, het jurkje (ongeacht het geslacht), sokjes en mutsje zijn aangetrokken krijgt de baby nog een vitamine K injectie. Nu is hij/zij helemaal klaar om terug naar de moeder te gaan.

Ik heb op deze afdelingen zó veel gezien dat ik het niet allemaal kan opschrijven, hier een paar highlights die mij voor altijd bij zullen blijven.

1e vaginale bevalling:
Op maandag 20 mei, onze 1e dag op de maternity en labor ward was het meteen raak. Emma en ik keken mee met de verloskundige die de ontuiting aan het meten was, al gauw tikte ik Emma aan "ik zie haar?! " en ja hoor, binnen n paar seconden was het hoofdje geboren, daarna ging het héél snel. De baby huilde niet meteen, deze seconden leken eeuwig te duren. Hoe ik me op dat moment voelde ik lastig uit te leggen maar ik kan vertellen dat toen het jongetje begon te huilen ik heel erg opgelucht was. Emma en ik gingen met de baby mee om te kijken bij de verzorging. De verloskundige heeft na de geboorte van de placenta de moeder nog moeten hechten aangezien ze behoorlijk diep was uitgescheurd. Tijdens de hele bevalling gaf de moeder geen kik, op school was ons al uitgelegd dat vrouwen in Afrikaanse landen vaak geen geluid maken tijdens de bevalling omdat ze dan bang zijn dat het kindje sterft. Ondanks dat we dit al wisten was het toch erg bijzonder om dit mee te maken. Met moeder en kind ging alles goed, het is er leuk om ze de dagen erna nog samen op zaal A te zien liggen.

1e keizersnede:
Op woensdag 22 mei mochten we onze 1e keizersnede van dichtbij zien. Hier voor heb je een speciale scrub suit nodig, deze hadden Emma en ik meteen gehaald toen we te horen kregen dat we naar deze afdelingen gingen. Na dat we ons om hadden gekleed, een haar netje mondkapje en veels te grote rubber laarzen aan hadden gedaan mochten we de O.K. in. We konden alle voorbereidingen zien en de anesthesist had zijn laptop met muziek al klaar staan. De chirurg maakt een horizontale snee aan de onderkant van de buik, dan trekken ze de snee met de hand verder open. Dit gebeurt met veel kracht. Nu ligt de baarmoeder vrij, ook hier word een snee in gemaakt zodat het vruchtwater er uit kan stromen, vervolgens haalt de chirurg het kind uit de baarmoeder en word de navelstreng doorgeknipt. De baby word opgevangen door een verloskundige die klaar staat met een grote doek, het kind word onder de warmtelamp gelegd en met een pipetje worden de neusgaten en de wangzakken schoon gezogen en word het vruchtwater verwijderd. De verloskundige loopt nog even langs mama om de baby te laten zien en gaat nu samen met het kindje naar de labor ward, hier vind de verdere verzorging plaats. In de tussentijd heeft de chirurg de placenta er uit gehaald en ligt de baarmoeder nu op de buik van de moeder, zo kunnen ze er beter bij met het dicht hechten. Als de baarmoeder weer dicht zit word deze met veel kracht terug de buik in geduwd, hierna word ook de buik gehecht en mag de moeder weer terug naar de afdeling om samen met haar kind uitterusten.

Het jongetje is op de wereld gekomen tijdens het liedje "Just the way you are" van Bruno Mars. Dit vind ik extra speciaal want ik weet zeker dat ik voor altijd hier aan zal denken als ik dat liedje op de radio hoor.

Meconium bevalling:
Op maandag 27 mei zagen Emma en ik weer een vaginale bevalling, deze bevalling ging minder relaxed dan de anderen omdat het kindje had gepoept in het vruchtwater. Dit kan na de geboorte voor complicaties zorgen bij het kind. Het was daarom van belang dat de verloskundige snel te werk gingen. Het kind kwam vrij snel op de wereld en werd meteen naar de verschoontafel onder de warmtelamp gelegd, hier werd het groen/gelige vruchtwater uitgezogen met het pipetje. De baby werd weer herenigd bij de moeder en werden samen naar zaal A gebracht.

Op de maternity en labor ward zie je fantastisch mooie dingen maar helaas hebben ze niet alle materialen beschikbaar om de juiste zorg te leveren. Voor ons is het frustrerend om te zien dat een kindje van 25 weken met onze kennis en onze materialen in Nederland het waarschijnlijk overleefd had, terwijl het nu op dezelfde dag al overleden is. Maar deste groter is mijn buiging naar het personeel! Want als je een CPAP apparaat van een waterflesje met katheterslangen kan maken en voor alles een creatieve oplossing kan verzinnen verdien je echt een groot applaus.

Nu zitten we al weer op de helft van onze stage, de tijd vliegt voorbij! Vanmiddag vertrekken we naar Accra voor onze vakantie/rondreis door het zuiden van Ghana. Ik heb er super veel zin in en ik zal jullie er alles over vertellen in mijn volgende blog post :)

Liefs,
Anouk