Nicu en theater (O.K)

Maandag 17 juni

Eindelijk staan we er dan... de NICU! Emma en ik kijken al vanaf het begin van onze stage uit naar deze afdeling. NICU staat voor Neonatale intensive care unit, en is dus een intensive care voor baby's. In Ghana liggen voornamelijk baby's die te vroeg geboren zijn op de NICU. Het blok van de NICU staat langs de matirnety en laybor wards en is erg klein. De afdeling is verdeeld in twee kleine ruimtes: de ruimte waar je als eerst binnen komt, is de ruimte voor het personeel. Hier staat een bureau voor de verpleegkundige, een grote kast met allemaal O.K. jassen voor de moeders, een bed/bank waar de verpleegkundige op kunnen zitten met een gordijn ervoor zodat wij ons daar ook kunnen omkleden en tot slot een stoel waar moeders met hun baby's kunnen kangoeroeën. De moeders leggen dan het kindje op hun blote borst, dit zorgt voor een betere hechting tussen moeder en kind. De twee ruimtes zijn verdeeld door een deur met een rode streep ervoor. Het is de bedoeling dat je zo schoon mogelijk naar binnen gaat, omdat de baby's op deze afdeling erg kwetsbaar zijn. Alle moeders moeten een O.K. jas over hun kleren aan en hun schoenen verwisselen met de crocs/slippers van de afdeling, zodra ze het haarnetje op hebben gedaan mogen ze naar binnen. Voor de verpleegkundige geldt hetzelfde, je moet je srub suit aan of je gewone uniform met O.K. jas, schoenen van de afdeling en een haarnetje op. De tweede ruimte is de ruimte waar de baby's liggen, hier staan 7 bedjes waarvan 1 met een warmtelamp. Ook was er een couveuse aanwezig, maar deze werd nooit gebruikt. De ruimte was verder gevuld met wat kasten met materialen en een tafeltje waar de baby's op gelegd konden worden als er bijvoorbeeld een infuus ingebracht word. Het was vandaag erg druk op de NICU, en dan praat ik niet over het aantal baby's of het harde werk maar over alle studenten. Deze week is een grote groep Ghanese studenten begonnen met hun stage in het ziekenhuis. Vandaag stonden we met z'n achten op deze kleine afdeling (1 hoofdverpleegkundige, 1 afgestudeerde verpleegkundige die bezig is met haar "national service", 4 ghanese studenten en Emma en ik),een erg gezellige drukte dus. Er lagen vandaag 4 baby's op de afdeling, de ghanese studenten krijgen voorrang in het ziekenhuis dus zij mochten alle controles bij de baby's doen. Na dat emma en ik met de andere studenten meegekeken hadden kwam gelukkig Tarzan en zijn moeder binnen. Tarzan is met 26 weken geboren en heeft na zijn geboorte 2 weken op de NICU gelegen, na zijn ontslag uit het ziekenhuis is hij weer met z'n moeder naar huis gegaan. Vandaag is Tarzan 30 weken oud en komt hij voor een check up naar onze afdeling.
De moeder moest nog wat regelen in het ziekenhuis en liet de baby bij emma en mij achter, dat vonden wij natuurlijk helemaal niet erg. We hebben de hele middag Tarzan in onze armen gehad en met hem geknuffeld, wat een schattig kindje!

Dinsdag 18 juni

Na de overdracht van de nachtdienst hebben wij samen met de ghaneese stagiaires de vitale functies van de baby's gemeten. Veel baby's op de NICU moeten onder een speciale UV-lamp. Deze lamp zorgt er voor dat de gele ondertoon die zij met de geboorte hebben verdwijnd, als de gele toon na 14 dagen nog steeds zichtbaar is worden de kindjes getest (maar meestal gelijk gediagnosticeerd) op HIV. Vandaag hebben we veel gepraat en gelachen met het personeel, over de verschillen tussen Nederland en Ghana. Dat onze stage zo'n succes is hebben we ook zeker te danken aan alle leuke collega's, ze zijn erg vriendelijk, maken leuke grapjes en betrekken ons er graag bij.

Woensdag 19 juni

Vandaag is het alweer de laatste dag op de NICU. Echter hebben we niet veel op de afdeling gestaan. Manon was flauwgevallen tijdens het kijken van een operatie, en heeft hier bij een flinke klap op haar hoofd gehad. Wij hebben manon geholpen bij haar check up door de dokter en het vele wachten. Gelukkig mochten we aan het eind van de dag weer met z'n allen naar huis!

Maandag 24 juni

Een dagje in de schoolbanken. Alle studenten kregen een klinische les over pre operatieve zorg en het stellen van verpleegkundige diagnoses, ook wij werden hierbij betrokken. Dit vond ik erg leuk, zo hoor je er echt bij. De les werd gegeven door John, onze begeleider in het ziekenhuis. Ondanks dat wij deze lessen in Nederland al hebben gehad vond ik het erg interessant. Naast dat ze hier wat dieper in gaan op de religie van de patiënten, komt de informatie vrijwel exact overeen met dat van Nederland. Ik vond het erg goed dat deze lessen werden gegeven, en dat ook naast de stages de kennis van de (Ghanese) studenten bijgespijkerd wordt.

Dinsdag 25 juni

Weer een nieuwe week en dus ook een nieuwe afdeling. De aankomende 2 dagen staan we op de Theater, oftewel de O.K. Omdat Manon thuis moet rusten is Sophie vandaag met ons mee naar de afdeling gegaan, we hebben veel gezien. Na de morning devotion stond de eerste operatie al gepland, een Turp oparatie. Ze hebben een stukje van de prostaat bij een man verwijderd. Dit deden ze met behulp van een kijkoperatie, en dan niet met een luxe camera op een tv schermpje maar gewoon met een loop aan het eind van een buis dat in de penis word gebracht. Ook het knippen en wegschrapen word handmatig gedaan door de chirurg. Na deze operatie was er weer een kijkoperatie, alleen nu bij een vrouw. Ze vermoeden dat zij naar haar keizersnede iets verkeerd gehecht was en dat er nu ergens een gaatje zou zijn ontstaan. Echter konden de chirurgen niks vinden dus de vrouw mocht weer naar huis. Dit zouden eigenlijk de operaties zijn die voor het eind van onze dienst gepland stonden, maar gelukkig voor ons kwam er ook nog een spoed keizersnede binnen. Ondanks dat Emma en ik al best wat keizersnedes gezien hebben, blijft het een heel speciaal moment. Onze dienst zat er op, en er is weer een gezond jongetje geboren.

Woensdag 26 juni

Op de woensdag worden er nooit operaties ingepland, wel is er altijd personeel aanwezig voor spoed gevallen. Het was een erg rustige dag tot dat er weer een hoog zwangere vrouw naar binnen werd gebracht voor een spoed keizersnede. Ik ben erg dankbaar dat we bij deze bijzondere en intieme momenten aanwezig mochten zijn.

Volgende week is het onze laatste week. We worden nu niet meer ingedeeld op een ward, we worden geplaatst waar ze onze hulp kunnen gebruiken (Emma en ik op de kinderafdeling) en verder is het afscheid nemen van al onze nieuwe collega's en vrienden.